Udało mi się wydziergać kilka rzeczy przez ostatnie pół roku. Niedużo, bo i moje tempo robienia nie jest specjalnie wielkie, ale jest tego coraz więcej, coraz nowsze techniki poznaję i cieszy mnie to niezwykle.
Na pierwszy ogień wrzucam zdjęcie otulacza, wykonanego według przepisu na Razem-Robienie od Intensywnie Kreatywnej:
Otulacz wykonany jest z niemal 3 motków (ok. 130 g) Elian Merino w kolorze żółto-szaro-niebieskim. To bardzo przyjemna w dotyku, cienka włóczka, układająca się w pasy. W składzie 100% wełny merino.
Robiłam na drutach 3,5, na dole wzór pawich oczek powtórzony jest 12 razy, u góry następuje zwężenie i powtórzeń motywu jest 11.
Na tym zdjęciu widać prawie wszystkie kolory, natomiast słabo widoczne jest, że niebieski ma dwa odcienie - błękitny i kobalt, który miesza się z szarością. To połączenie barw kojarzy mi się bardzo mocno z kolorystyką obrazów Van Gogha, tylko mocno wypłowiałą. Otulacz ma w obwodzie około 80 cm, przez to oraz przez ogólną cienkość włóczki jest wyrobem na porę zdecydowanie cieplejszym - nie chroni przez wielkim mrozem, ale nieźle przykrywa duży dekolt w wiosennym płaszczu.
Co jeszcze w ramach innych dziergadeł:
- pierwsza w życiu chusta! zrobiona standardowo, prawy dżersej + narzuty i nie do końca udana próba zrobienia ażurowego wzoru na brzegu
- neonowa wstęga z bardzo grubej włóczki (szydełko 10) w kolorze różowym i pomarańczowym
- nowa , ulepszona tuba - krótsza, bez przejścia z oczek przekręcanych na zwykłe, bez rozpaczliwego zwężania... Za to z dziurami przy nabraniu dekoltu. Niestety, okazało się, że nie umiem aż tak ciasno przekładać oczek brzegowych, jak myślałam... Zastanawiam się, czy może nie próbować zszyć dziur nitką w kolorze włóczki, zaczepiając o żeberka oczek lewych po lewej stronie?
A żeby się nie nudzić, idę wybrać włóczkę na razem-robienie swetra od góry :)
